Ik ben afgestudeerd in sociaal-culturele wetenschappen en ik ben mediator. Deze combinatie maakt dat ik conflicten in de actualiteit gretig volg. En ik vind het leuk om over actuele zaken te mijmeren en deze gedachten hier met u te delen. Nu denkt u natuurlijk dat ik over de Pietendiscussie ga beginnen. Ik geef eerlijk toe dat ik dat heb overwogen, ware het niet dat een collega de overwegingen van de mediator helder heeft weergegeven in het programma Arena van de EO. Zodoende hoef ik mij in dit blog niet bezig te houden met de zwarte Pietendiscussie. En dat vind ik een hele opluchting, want een goede nuance hierover is niet in een korte blog te geven.
Nee, dan de situatie in de zorg. In Nederland dreigen grote conflicten in de zorg. Nu de gemeenten een groot deel van de AWBZ moeten uitvoeren, zijn veel kinderen bang dat hun bejaarde ouders zullen verpieteren. De angst is dat gemeenten en zorginstellingen elkaar straks de Zwarte Piet zullen toeschuiven omdat de nieuwe systematiek nog niet op orde zal zijn. Een bron voor wrijving en grote problemen waarbij gezinnen met zorg voor kinderen de dupe zullen worden. Als een Pietje Precies probeert men te achterhalen wat de nieuwe wetgeving gaat betekenen. De overheid geeft eerlijk toe dat de transitie van de AWBZ naar de gemeente een bezuiniging is, immers: “Ze zijn Sinterklaas niet!”. Ik wil geen zeurpiet zijn, echter op de promotiecampagne van de overheid valt wel wat af te dingen. Alsof er nu geen professionals zijn die dag in dag uit klaar staan voor hun cliënten. Maar: “Mijn tante krijgt straks de professionele hulp die ze nodig heeft.” Nogmaals, ik ben blij dat ik niet over de Zwarte Pietendiscussie hoef te schrijven. Veel te ingewikkeld.