Sinterklaas is voor mij persoonlijk een tijd van bijzondere herinneringen. Graag wil ik hier met u delen wat mijn diepste motivatie was om mediator te worden.
Ik ben zelf een kind van vechtscheidende ouders. Kinderbescherming, bureau Jeugdzorg, begeleiding bij de omgang, kinderrechter: ik heb ze allemaal voorbij zien komen. Ruzie over halen en brengen, over alimentatie, over zorg en contact, kortom alle zaken waar een beetje vechtscheiding over kan gaan.
Maar er was die ene Sinterklaasavond. Die Sinterklaasavond toen ik zes jaar oud was.
Die avond kwam papa naar ons toe en vierden we met het hele gezin Sinterklaas. Wat een geweldige avond was dat. Er was warme chocomel, er waren cadeautjes, mijn vader mocht binnen en mijn ouders deden vriendelijk tegen elkaar (de keer daarop dat ik dat mocht meemaken was toch zo’n dertien jaar later). Dat was het grootste cadeau ooit. Nog altijd krijg ik bij Sinterklaas warme gevoelens.
Als mediator doet mijn persoonlijke verhaal er natuurlijk niet toe. Het is belangrijk om professioneel te blijven en ouders niet te beïnvloeden. En toch, een heel enkele keer deel ik mijn Sinterklaasverhaal. Elk kind dat ik daarmee aan net zo’n fijne herinnering als ik heb, kan helpen is er één…