Met de jas in de hand staan mijn cliënten in de deuropening. Vandaag is er hard gewerkt aan het echtscheidingsconvenant. Een aantal zeer pijnlijke onderwerpen is besproken en lastige knopen zijn doorgehakt. Er lijkt een akkoord te zijn over alimentatie, over het pensioen en waarschijnlijk ook over de auto, al moet de APK nog even worden afgewacht. Als de kosten daarvan te hoog zijn, dan wordt ‘ie alsnog verkocht en de opbrengst gedeeld. Wat dan misschien wel gevolgen heeft voor de verdeling van de droger en de koelkast. Want dat hangt weer samen met de auto.
Symbool voor de pijn
Deze mediation verloopt moeizaam. Er is veel verdriet over de scheiding. Grote teleurstellingen tijdens het huwelijk en dan nu toch uit elkaar. Na een relatie van meer dan 15 jaar, doet dat pijn. Veel van de onderwerpen staan symbool voor de pijn van het voorbij gaan van dit huwelijk. Het pensioen ging over de vervlogen droom van het restaurant dat zij samen zouden openen, waardoor er niet is gespaard. Het schilderij boven de bank ging over de ruzies met de schoonfamilie, de woning over het verschillend om gaan met een kinderwens.
We zijn er bijna
Ik ben blij voor deze mensen dat we er bijna zijn. De gesprekken kosten hen veel energie en zij ervaren een behoorlijke tijdsdruk, omdat mevrouw een huis wil kopen waarvoor zij de financiering met spoed moet kunnen regelen. Zoals het er nu naar uitziet, kunnen we haar deadline wel redden. Meneer blijft dan nog even in de echtelijke woning, met de kamer die hij als werkruimte heeft ingericht, terwijl mevrouw op een kinderkamer had gehoopt.
De hond
Op het moment dat ik hen gedag wil zeggen en een goed weekend wil wensen, zegt meneer: “O, ja! We moeten het ook nog hebben over de hond!”
Wat er op dat moment gebeurt, maakt dat ik voortaan bovenaan mijn checklist “huisdieren” zet. De emoties lopen hoger op dan ooit. Mevrouw is bang dat zij nu haar hond kwijtraakt en vindt dat meneer daarmee het laatste afpakt dat zij nog heeft. Meneer maakt zich er ernstig zorgen over of mevrouw de hond wel aankan, of zij wel consequent genoeg zal zijn en hem niet vals zal maken.
Omdat meneer naar zijn volgende afspraak moet, komen ze niet meer naar binnen. De ruzie loopt op terwijl ze naar de parkeerplaats lopen en ik zie machteloos toe hoe er hard met autodeuren wordt geslagen en met gierende banden wordt weggereden. Om de deadline van de financiering van de woning te redden, stel ik per mail een extra mediation bijeenkomst voor, helemaal gericht op de hond. Hier gaan partijen mee akkoord. Ik hoop maar dat het toch gaat lukken allemaal.