Het thema waar bijna al onze cliënten mee worstelen is Spijt. Spijt is een gezond onderdeel van een rouwproces. Maar het kan ook het leven veel minder leuk maken. Spijt komt in vele gedaanten. Spijt over het verbreken van de relatie, of juist spijt dat de relatie niet eerder verbroken is.
Op verzoek van cliënten maakte ik recent een nieuwe berekening voor de alimentatie. Meneer had een andere baan en mevrouw was opnieuw gaan samenwonen. Genoeg redenen dus om de financiële situatie opnieuw in ogenschouw te nemen. Drie jaar geleden had ik deze mensen tijdens hun scheiding mogen begeleiden. Het was geen ingewikkelde situatie geweest; geen schulden en geen bedrijven. Ze gingen niet ver van elkaar wonen en hadden gekozen voor een co-ouderschap waarbij de kinderen de ene week bij de ene ouder en de andere week bij de andere ouder verbleven. De kinderen hadden actief meegedacht over de indeling van de week en er waren wel tranen gevallen, maar toen mevrouw moest huilen, haalde meneer heel lief de zakdoekjes van boven.
Al met al, een goed afgeronde scheiding. In de afgelopen drie jaar was er een keer eerder contact geweest, omdat er wat vragen waren gekomen van de pensioenverstrekker. Deze werden zonder spanningen beantwoord in een gezamenlijke brief.
Daarom was ik erg verbaasd van de emotie die mevrouw nu liet zien. Ze werd verteerd door spijt, diep, diepe spijt. Haar dochter van nu veertien had haar vorige week gevraagd “Waarom ze niet eerder bij papa weg was gegaan?” Ze had uitgelegd dat zowel zij als papa heel graag wilden proberen voor de kinderen bij elkaar te blijven, dat dat jammer genoeg niet was gelukt. Maar dat ze heel blij was dat ze nu zo goed met allebei haar ouders omging. Haar dochter had een beetje schamper gelachten en gezegd “Voor ons bij elkaar gebleven? Yeah right. Geruzie voor in de auto, gemopper tijdens het eten en ijzige stiltes tijdens kerst. Nee, heel fijn dat jullie voor ons bij elkaar zijn gebleven tot ik al naar de middelbare school moest.”
Als een mokerslag was dit bij mevrouw binnengekomen. En in plaats van trots dat ze zolang mogelijk hadden geprobeerd een intact gezin te blijven, voelde ze nu spijt dat haar kinderen last hadden gehad van de huwelijksproblemen.
Spijt komt in vele gedaanten en kan je zomaar ineens onderuit halen. Ik ken deze situatie en ik ben er redelijk zeker van dat hun dochter over een paar jaar ziet wat haar ouders hebben geprobeerd. Dat voor haar het resultaat niet fijn was, wil niet zeggen dat ze als ze volwassen is, de intentie niet zal waarderen. Meneer denkt dat ook en pakt, als vanouds, een zakdoekje voor zijn ex.