Ik zag het de hele mediation al aankomen. De mensen bij mij aan tafel deden al een aantal gesprekken lang krampachtig hun best om zakelijk en respectvol afspraken te maken over de echtscheiding. Tijdens het eerste gesprek hadden zij mij duidelijk verteld dat zij geen enkele behoefte hadden om nog over het huwelijk te praten. Zij wensten van mij een zakelijke begeleiding van de scheiding, waarbij ik vooral mee diende te denken over de fiscale gevolgen van de ideeën die zij hadden omtrent de woning.
Het emotionele aspect
Er zijn mediators die dat niet willen; die het heel belangrijk vinden om in ieder geval één gesprek te voeren over het huwelijk en de (voorbije) relatie. Andere mediators zien zichzelf vooral als scheidingsbegeleider en vinden het emotionele aspect niet ter zake doend als factor binnen de scheiding. Ik zit daar tussenin. Maar soms is de situatie nou eenmaal zo dat men een helder doel voor ogen heeft en alleen behoefte heeft aan iemand die meedenkt met de financiële en praktische aspecten.
Zakelijke onderwerpen worden symbool voor verdriet
Bij de mensen die nu bij mij aan tafel zitten, was het duidelijk dat er heel veel pijn en verdriet en teleurstelling was. Zij wilden hier niet over praten, ondanks dat ik zag hoe de onderliggende emoties het proces ook ingewikkelder maakten. En dan is er opeens niks zakelijks aan alimentatie of pensioen.
Die vermaledijde bank
Deze mensen worstelden zich door de gesprekken heen en sloegen al mijn pogingen om te praten over wat er echt was met hen, af. Zij hielden dit lang vol, tot…de bank, die vermaledijde bank, ter sprake kwam. Een echte nep-Chesterfield. Een gezamenlijk cadeau van vrienden, onder andere die vriendin die de nieuwe partner van meneer bleek te zijn geworden. Opeens kwam de emotie in golven over de tafel heen, de woede verspreidde zich door de kamer en tranen drupten op de concepten. Er werd geschreeuwd. Er werd gehuild. Meneer stond een paar keer op, hief machteloos zijn armen, maar ging weer zitten. Na een half uur kwam er ruimte. Eindelijk was er ruimte om naar elkaar te luisteren, om mildheid op te bouwen. En waar mildheid is, komt langzaam ruimte voor begrip. Beiden waren heel moe aan het einde van het gesprek.
De volgende gesprekken verliepen in een andere sfeer. Niet warm en gezellig, maar wel met meer rust en meer ontspanning. Er zijn goede afspraken gemaakt. En de bank, die is naar de Kringloop gegaan.